Filmska priča o drami nakon drame i o ratu koji u ljudima besni i nakon rata. Glavni junak, pravoslavni monah, naći će se na putu unutrašnjeg isceljenja, na način o kojem nije ni sanjao. Film prati put duhovnog uzdizanja, metaforično prisutan već u prvim kadrovima junakovog hoda do usamljene isposnice. U lajtmotivskim scenama zalivanja suvog mrtvog drveta, prisutnim kroz ceo film, slika se apsurd monahove vere.
Film postavlja pitanje granica ljubavi, dato u Hristovoj zapovesti “Ljubi neprijatelja svoga”, tematizujući problem oproštaja kao uslov za život u ljubavi i pobedu nad smrću i besmislom.
Trajna obogaljenost svih junaka, izašlih iz ratnog pakla, priziva oproštaj kao jedino sredstvo konačnog isceljenja.
){kind=link}
0 коментара:
Post a Comment