U podvodnom groblju lemura otkriven džinovski skelet (VIDEO)

U poplavljenim pećinama nedaleko od zapadne obale Madagaskara počivaju stotine lemura, a nedavno je otkriven zapanjujući primerak.

Lokalitet predstavlja najveću kolekcije fosila izumrlih džinovskih lemura. Današnji madagaskarski primati su daleko manji i predstavljaju jednu od najugroženijih vrsta sisara na Zemlji.

Alfred Rozenberger s koledža Bruklin i Lori Godfri sa Univerziteta u Masačusetsu predvodili su međunarodni tim ronilaca na ekspediciji kroz serije od tri pećine unutar Nacionalnog parka Cimanampesoce u centru ostrvske nacije. Među neverovatnim otkrićima je i ogromna lobanja Megaladapisa, poznatog i kao koala lemur. Kao jedan od najvećih nedavno izumrlih džinovskih lemura, Megaladapis ima lobanju dužine od oko 33 centimetara. Naučnici su takođe otkrili fosile koji pripadaju Arhaeoindrisima ili lenjivcima lemurima, koji su težili koliko današnje gorile.
 
Pored džinovskih i manjih lemura, tim je takođe otkrio druge životinje koje su nekada naseljavale Madagaskar, a koje su izumrle pre oko 1.000 godina: slonovske ptice, rogade krokodile, džinovske fose, kao i izumrle nilske konje, šišmiše i glodare.

"Imamo pravi presek kako malih, tako i velikih stvorenja", rekao je Rozenberger za National Geographic.

Čitavi kosturi pokazuju tek mala oštećenja tokom svih ovih vekova (možda i milenijuma) što omogućava neverovatan uvid u njihovu anatomiju i možda pruži odgovor na pitanje kako su te vrste nestale. Zapravo, neki lemuri deluju "oguljeno na licu mesta" sa sporim procesom razlaganja koji otkriva kosti tokom vremena. Zahvaljujući izolovanosti i prezervaciji koju omogućava dubina vodenog groblja, mnogi skeleti ostali su netaknuti i u dobrom stanju - što je veoma retko u paleontologiji sisara.

"Ništa im ne smeta i ništa ih ne uznemirava. Ovako velika zbirka fosila nikada pre nije istražena", rekla je Godfrijeva.

Kako su lemuri uopšte dospeli tu?

Moguće je da su ih struje nanele u ove pećine pre mnogo, mnogo godina ili da su ih predatori - poput džinovske fose - dovukli unutra, veruju naučnici.

"Ovo je uspeh samo prve faze. To je tek početak kompleksnog međunarodnog projekta kojem predstoji još mnogo teškog i mukotrpnog rada", objašnjava Rozenberg. Tim bi trebalo da bude u stanju da izvuče DNK iz fosila, kao i da im odredi starost pomoću ugljenika. Da ne pominjemo i to da su svi ovi primerci bili vidljivi na površini pećinskog poda: nisu još zavirili ispod sedimenta. Dalje, stalaktiti i stalagmiti u pećinama mogu pružiti podatke o klimatskim promenama, koji mogu pomoći da razumemo kako je okruženje uticalo na faunu.